Ο Π.Α.Ο.Κ. δεν είναι το παιχνιδάκι σας!

Μετά από αρκετό καιρο, πέρνω και πάλι την πρωτοβουλία να γράψω για την αγαπημένη μου ομάδα, στο μπλοκ που είχα κάποτε δημιουργήσει.
Πέρασαν χρόνια από την τελευταία μου ανάρτηση, μα ποτέ δεν έπαψα να γράφω και να συζητάω με συνοπαδούς μου για την μεγάλη μου αγάπη, τον Π.Α.Ο.Κ. .

Πιστεύω όμως, πως τώρα ήρθε η ώρα να αρχίσω και πάλι το <<δημόσιο>> γράψιμο, αφού αυτήν την στιγμή οι κραυγές των γνήσιων οπαδών της ομάδας μας είναι πιο σημαντικές από ποτέ.

Δεν θέλω να κουράσω, ούτε με επανειλημμένα σχόλια, ούτε με κλάσική και μίζερη γκρίνια. 

Θέλω απλά να γράψω και να συζητήσω με τους συνοπαδούς μου. 

Εξάλλου, γι' αυτό ίδρυσα και το μπλοκ και την ραδιοφωνική εκπομπή (που πλέον δυστυχώς δεν υπάρχει) . 

Ξέρουμε όλοι πως η φετινή σεζόν, ίσως είναι η πιο αποτυχημένη της δεκαετίας. Όχι γιατι δεν είμαστε ψηλά στον βαθμολογικό πίνακα, αλλά γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε ψηλώτερα. Δεν θέλω να ακούσω σχόλια τύπου , δεν γίναμε Π.Α.Ο.Κ. για τα πρωταθλήματα, γιατί αυτά τα σχόλια πολύ απλά μειώνουν το μέγεθος αυτού του συλλόγου.

Δεν έγινα Π.Α.Ο.Κ. φίλε και συνοπαδέ μου για τα τρόπαια, γιατί πολύ απλά δεν ΕΙΔΑ. Οπότε, ας αφήσουμε αυτήν την καραμέλα στην άκρη.

Φέτος είχαμε την δυνατότητα να χτυπίσουμε το πρωτάθλημα, όχι γιατί είχαμε το καλύτερο ρόστερ, ούτε γιατί είχαμε την Παναγία στο πλευρό μας, μα ούτε επειδή είχαμε έναν πρωτοκλασάτο προπονητή στον πάγκο μας (δεν έχω κάτι με τον Άγγελο, αλλά δεν είναι και όνομα όπως οι Σάντος, Μπόλονι και Στέφενς) .
Την ευκαιρία την είχαμε, γιατί πολύ απλά οι αντίπαλοι μας, δεν είχαν- και δεν έχουν την δυναμικότητα που είχαν τις περασμένες χρονιές. 

Ο γαύρος, δεν μπορούσε να πάρει παιχνίδια ΟΥΤΕ με την βοήθεια της διαιτησίας (βλέπε Τρίπολη, Γιάννενα και ΠΑΟΚ στον Πειραιά), ο Παναθηναϊκός θύμιζε- και θυμίζει απλά μια παιδική ομάδα που με την βοήθεια της τύχης προσπαθεί να παίξει μπάλα και να κατακτήσει το Junior Cup και ο Π.Α.Ο.Κ. να είναι απλά ο γνωστός Π.Α.Ο.Κ. . Δηλαδή; Ο αντίπαλος του εαυτού του. 

Φέτος παίξαμε, και χάσαμε. Έμοιαζε με ρώσικη ρουλέτα. Χάσαμε σε όλους τους τομείς. Σαν ομάδα, σαν σύλλογος και σαν λαός (όλοι δεν γίναμε Π.Α.Ο.Κ. για τα τρόπαια αλλά κανείς δεν πάει στο γήπεδο, γιατί;) 

Για να  μην τα πολυλογώ, έγιναν λάθος κινήσεις και το πρωτάθλημα το χάσαμε μόνοι μας. Αποκλειστήκαμε από την Γκανγκαν (Γκινγκαπ) στο Europa League και το θέμα του κυπέλλου, απλά δεν θα το θίξω καν. 

Πολύ νωρίς, εκτώς και από τους τρείς στόχους!

Τώρα το θέμα είναι πως συνεχίζουμε; Κάθησα και σκεύτηκα με όσο μυαλό μου έχει απομείνει και τελικά έβγαλα ένα συμπέρασμα.

Έχω την εντύπωση πως κάποια άτομα μέσα στην ΠΑΕ και στο ρόστερ της ομάδος, νομίζουν πως ο Π.Α.Ο.Κ. είναι απλά ένα παιχνιδάκι. Κυρίοι, ο Π.Α.Ο.Κ. ούτε παιχνιδάκι είναι, ούτε μια ομάδα. Ο Π.Α.Ο.Κ. είναι μια ιδεολογία, ένα κίνημα, τρόπος ζωής και ήρθε η ώρα να το καταλάβετε.

Θέλω απλά να πω σε κάποια άτομα λοιπόν, πως αν έχουν προβλήματα με την γυναίκα τους, με την ζωή τους και γενικά ψυχολογικά, να τα λύσουν έξω από το σωματείο. 

Γιατί αυτή η διχώνια που υπήρχε μέσα στα αποδυτήρια όσο ήταν ο Άγγελος προπονητής, αυτή η διχώνια που υπάρχει μέσα στην ΠΑΕ, αυτή η διχώνια που υπάρχει μετάξυ ΟΜΑΔΑΣ-ΠΑΕ-ΛΑΟΥ, οδηγεί μόνο στην καταστροφή.

Καιρός είναι τα πρόσωπα να άλλαζουν, οι Γ.Χ. να φεύγουν, οι τεχνικοί διευθυντές και οι <<προέδροι>> να παραιτούντε, οι παίκτες Τσιρλίντερς να αποχωρούν και ο λαός του Π.Α.Ο.Κ. να επιστρέφει.

Σε αυτήν την ανάρτηση, έθιξα πολλά θέματα που το καθ' ένα θέλει πολύ ανάπτυξη. Ίσως κάποιοι να μην κατάλαβαν που θέλω να καταλλήξω. Θα τους έλεγα να ξαναδιαβάσουν την ανάρτηση και να καθήσουν να σκεφτούν γιατί ο Π.Α.Ο.Κ. του Ιβάν Σαββίδη έφτασε σε σημείο, σε ένα πρωτάθλημα χωρίς αεκ, χωρίς ηρακλή, χωρίς άρη, με έναν παναθηναϊκό για τα πανύγηρια και τον γαύρο να είναι χειρότερος από ποτε,να είναι τρίτος με ελάχιστη διαφορά από τον τέταρτο Αστέρα Τρίπολης.

Υγ.; Κάθε είδους κριτικής είναι ευπρόσδεκτη

Υγ 1.: Π.Α.Ο.Κ. είμαι αφού